Francuska wymowa – może zaskoczyć!

W lutym obchodzimy święto zakochanych, więc ten wpis poświęcimy językowi, uznawanemu przez wielu za język miłości. Francuski, bo o nim mowa, brzmi charakterystycznie i po prostu pięknie. Jednak za tą niepowtarzalną wymową stoi szereg naprawdę zaskakujących reguł. Sprawdźmy, jakich. 

Francuska wymowa potrafi zaskakiwać. Stała się przez to obiektem żartów - “Jak mówić po francusku? Czytać tylko 4 z 11 liter!”. Faktycznie sporo zbitek literowych czyta się jako jeden dźwięk, a wiele w ogóle się pomija, jakby nie istniały. Przykład? "Bardzo", czyli beaucoup – to ośmioliterowe słowo czytamy króciutko, jako “boku”.

Niesforne E 

To chyba najbardziej skomplikowana francuska samogłoska. Jej wymowa różni się w zależności od pozycji w słowie, następujących po niej głosek i obecności znaku akcentowanego. W dodatku część zbitek takich jak ai, ay, ei także czytamy jako "e". To tak w uproszczeniu. 

Francuska wymowa G 

"G" jest bardzo popularną literą w języku francuskim. Wymawiamy ją tak samo jak po polsku. No chyba, że znajduje się przed samogłoskami: e, i, y - wtedy czytamy jako "ż". Więc w słowie le garage , pierwszą czytamy jako “g”, drugie jako “ż”. Zupełnie jak polski garaż. C'est simple comme bonjour - bułka z masłem, prawda? Istnieje jeszcze zbitka "gn", którą wymawia się jako "ń" (la montagne - góra), ale ona nie sprawia zwykle większych problemów. 

Nieme H 

W francuskich wyrazach spotykamy tzw. “h nieme” (H muet), czyli po prostu pomijane w wymowie. Jeśli poprzedzone jest rodzajnikiem określonym, łączy się z nim w jedno słowo (le hôtel staje się l'hôtel).  W dodatku, gdy inna niema spółgłoska takie “h” poprzedza, to już przestaje być niema! 

Istnieje jednak również "h przydechowe" (H aspiré). Pomyślicie tutaj – oho, to pewnie będzie “h” dźwięczne. Otóż nie. Francuzi także go nie wymawiają. Różnica jest taka, że przed H aspiré nie skraca się rodzajników określonych ani nie wymawia niemych spółgłosek (przykład: huit – osiem). “H” może wystąpić też w zlepku "ch" i wtedy czytamy je jako "sz" (le chocolat - czekolada) albo "k" (chronologie i inne słowa greckiego pochodzenia). 

Francuska wymowa R 

Najbardziej charakterystyczny element francuskiej wymowy i znak rozpoznawczy Francuzów. To tak zwane r du standard français, tylnojęzykowe, niewibrujące jak nasze polskie “r”. Jego opanowanie jest często kojarzone ze żmudnymi ćwiczeniami z ustawiania języka w odpowiedniej pozycji. Jednak zwykle to kwestia wprawy i przychodzi samo. A nawet jeśli nie, to nie szkodzi - z "r" przedniojęzykowym także zostaniemy zrozumiani.

Ale nie taki diabeł straszny

Zasad wymowy jest oczywiście znacznie, ale to znacznie więcej. To może odstraszać, fakt. Jednak reguły wymowy działają w języku francuskim bardziej konsekwentnie niż np. ma to miejsce w angielskim. Zatem gdy już je opanujemy, poprawna wymowa naprawdę nie będzie zaskakiwać. Jeśli chcesz spróbować swoich sił w nauce tego wdzięcznego języka, zapraszamy do zapoznania się z kursami języka francuskiego od ESKK.

Źródła:
Frantastique French Pronunciation, Gymlish. com
French Pronunciation, Lingvist.com
Quick Guide to French Pronunciation, Mondly.com