Który język orientalny wybrać do nauki?

Języki orientalne, mimo że uchodzą za trudne do opanowania, cieszą się coraz większą popularnością. Ich znajomość przydaje się w karierze zawodowej, biznesie, podróżowaniu czy zgłębianiu kultury orientalnej. Nauka kaligrafowania chińskich i japońskich znaków, czy pisanie od prawej od lewej w języku arabskim, albo doskonalenie obcej wymowy to również znakomity trening dla umysłu i rozwijania kreatywności. Który język wybrać do nauki oraz czy samodzielna nauka języków orientalnych jest możliwa? Dowiedz się z naszego poradnika.

Języki orientalne, czyli jakie?

Języki orientalne to języki, które powiązane są z kulturą Orientu, czyli z Azją, Bliskim Wschodem i Maghrebem. Mówi się o nich “języki Azji”, ale często zalicza się do nich również języki regionu Sahelu i tzw. Czarnej Afryki, czyli Afryki Subsaharyjskiej położonej na południe od Sahary.

Popularne języki orientalne

Nauka języka angielskiego to dziś standard. Coraz chętniej sięgamy też po języki orientalne. Czym wyróżnia się nauka arabskiego, chińskiego, japońskiego, koreańskiego, wietnamskiego czy hindi?

Chiński

Nauka języka chińskiego to nie lada wyzwanie – chiński uznawany jest za jeden z najtrudniejszych języków na świecie. Mówi nim ponad 1,2 miliarda osób na całym świecie (z czego najpopularniejszym dialektem mandaryńskim ok. 850 milionów). Dobra wiadomość jest taka, że nie trzeba się uczyć alfabetu chińskiego, bo tak naprawdę nie istnieje. Gorzej, że język chiński składa się z ok. 50 tysięcy znaków (tzw. hanzi), które dzielą się na tradycyjne i uproszczone. Z kolei każdy znak przypisany jest do jednej sylaby i jednego z 220 kluczy. Ponadto, język chiński jest językiem tonalnym, co oznacza, że wiele sylab dla nas brzmi podobnie, a więc nauka języka chińskiego wymaga opanowania wymowy słów w odpowiednim tonie (wysokim, ciągłym, rosnącym, opadająco-rosnącym lub opadającym). Co ciekawe, w chińskim nie ma gramatycznych czasów, a określenie wykonywania czynności w przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości określa się za pomocą słów jak: wczoraj, dzisiaj, za tydzień itp.

Japoński

Nauka języka japońskiego zwykle jest łatwiejsza niż nauka chińskiego, ponieważ w języku Kraju Kwitnącej Wiśni nie ma tzw. tonów, a wiele dźwięków wypowiadanych jest podobnie jak w polskim. Łatwiejsza do opanowania jest również gramatyka – rzeczowniki nie mają rodzaju, a czasowniki nie odmieniają się przez osoby, liczby i rodzaje. Ponadto, w japońskim funkcjonują tylko 2 czasy: przeszły oraz teraźniejszo-przyszły. Trudniejsze w nauce japońskiego jest natomiast opanowanie czterech różnych systemów zapisu:

• kanji – służy do zapisywania słów chińskiego pochodzenia, a także rodzimych japońskich słów,
• hiragana – używa się jej m.in. do zapisu imion, odmiennych końcówek gramatycznych, partykuł, przedrostków, przyrostków. Stosuje się ją także w celach artystycznych i estetycznych oraz do zapisu słów japońskich, które nie znalazły się w systemie kanji,
• katakana – zapisuje się nią zwykle słowa obcego pochodzenia i wyrazy imitujące dźwięki, a także nazwy naukowe, podkreślenia i naciski (coś na kształt polskiej kursywy i wyboldowań).

Powyższe systemy mają różne funkcje, mogą występować samodzielnie, ale jednocześnie, dopełniają się, jak i zastępują. Wszystko zależy od konkretnej sytuacji użycia. Aby móc czytać i pisać po japońsku, nauka powinna koncentrować się przede wszystkim na poznaniu 2136 znaków kanji (wymienionych w oficjalnej liście znaków współczesnego języka japońskiego). Stosuje się je w codziennym życiu, np. publikowanych tekstach, prasie czy telewizji.

Arabski

Językiem arabskim posługuje się blisko 300 milionów ludzi na świecie, możesz mówić nim m.in. w północnej Afryce, w tym w popularnym turystycznie Egipcie i na Półwyspie Arabskim. Wyróżnia się brakiem rozróżnienia na wielkie i małe litery, składa się z 28 znaków (w większości ze spółgłosek), a kształt i wygląd danej litery zależy od zajmowanej przez nie pozycji w wyrazie. Arabski charakteryzuje się również występowaniem aż pięciu trybów: orzekającego, przypuszczającego, rozkazującego, życzącego i energetycznego (służącego do podkreślania pewności). W odróżnieniu od chińskiego czy japońskiego nie ma w nim symboli, lecz tradycyjne litery, co dla wielu osób będzie ułatwieniem w opanowaniu alfabetu. Nauka języka arabskiego wymaga jednak przyswojenia umiejętności zapisywania wyrazów od prawej do lewej, co na początku może być wyzwaniem.

Koreański

Koreańskim mówi blisko 80 milionów ludzi na świecie. Stosunkowo łatwa może być nauka koreańskiego alfabetu. Składa się on tylko z 24 liter (14 spółgłosek i 10 samogłosek), dlatego można go w miarę szybko opanować. Jest to jeden z niewielu alfabetów, które powstały sztucznie, a nie ewoluowały (np. z hieroglifów jak wiele innych współczesnych pism). Co ciekawe, pismo koreańskie wymyślił i opracował władca Korei Sejong Wielki w XV wieku. Kształty poszczególnych liter inspirowane są układem warg podczas ich wypowiadania.

Wietnamski

Językiem wietnamskim mówi ok. 70 mln ludzi na świecie. Język ma sporo zapożyczeń z chińskiego (ponad 60%), jednak w przeciwieństwie do niego zapisuje się go za pomocą liter – alfabetu łacińskiego. Wietnamski wyróżnia się jednak dużą ilością znaków diakrytycznych, jest także językiem tonalnym, co oznacza, że przy każdej samogłosce wymawia się dodatkowo jeden z pięciu znaków tonalnych. Nauka wietnamskiego może być jednak łatwiejsza ze względu stosunkowo prostą gramatykę – nie ma w niej odmiany czasowników i przymiotników, ani odmiany przez przypadki.

Hindi

Hindi jest językiem urzędowym Republiki Indii, jednak na całym świecie mówi nim ok. 430 mln osób (w tym blisko połowa z nich posługuje się nim jako pierwszym językiem). Hindi zapisuje się podobnie jak nasz język ojczysty – od lewej do prawej, a wymowa większości słów jest tożsama z ich pisownią. Przez wiele osób, zapis języka hindi, uznawany jest za jeden z najpiękniejszych na świecie (pod względem wizualnym).

Który język wybrać do nauki?

Jeśli chcesz rozpocząć naukę języka orientalnego i zastanawiasz się, które języki Azji będą dla Ciebie najlepsze, zwróć uwagę na kilka aspektów.

1. Poziom trudności – poziom trudności danego języka wpływa również na czas nauki, więc jeśli zależy Ci na szybkim opanowaniu języka orientalnego, zdecyduj się na łatwiejszy. Który? To zależy, jakie umiejętności przyswajasz najszybciej. Przykładowo, nauka chińskiego wiąże się z prostszą gramatyką, ale wymaga opanowania wymowy tonalnej. Podobnie jest z wietnamskim. Z kolei nauka japońskiego wiąże się z przyswojeniem kilku tysięcy znaków, by móc pisać, mówić i rozumieć w podstawowym zakresie. Koreański natomiast wyróżnia się łatwym alfabetem, jednak wymaga opanowania umiejętności prawidłowej wymowy.
2. Motywacja – uczysz się, bo język chiński ułatwi Ci komunikację w pracy, a może planujesz przeprowadzkę lub podróż do Kraju Kwitnącej Wiśni i chciałbyś opanować japoński w stopniu komunikatywnym? To, jaki język orientalny wybrać do nauki, zależy również od Twojej motywacji.
3. Użyteczność – kursy językowe rozwijają umysł i kreatywność, jednak zastanów się, do czego jeszcze przydadzą Ci się języki orientalne. Praca, podróż, przeprowadzka, kontakty biznesowe, a może rozwijanie własnych zdolności, zainteresowanie mangą lub kulturą Orientu? Wybierz ten język orientalny, którego nauka dostarczy Ci najwięcej korzyści.

Dlaczego warto uczyć się języków orientalnych?

Nauka języków orientalnych może być przydatna z kilku poniższych względów.

• Ekonomicznych – każdego dnia korzystamy z produktów wytwarzanych w Chinach czy Japonii, wiele osób podejmuje pracę w międzynarodowych korporacjach, współpracujących z rynkami azjatyckimi, dlatego znajomość języka orientalnego podniesie Twoje kwalifikacje i kompetencje, które mogą być przydatne w wielu branżach.
• Naukowych – programy wymiany studenckiej czy pracowniczej stają się coraz bardziej dostępne, a znajomość jednego z języków azjatyckich zwiększa szansę na zakwalifikowanie się do udziału w programie i przygodę życia.
• Turystycznych – znajomość języków orientalnych ułatwia poruszanie się po krajach tzw. Orientu, pozwala poczuć się bezpieczniej i pewniej, ułatwia komunikację oraz otwiera drzwi do dogłębnego poznania kultury i tradycji danego kraju.

Jak uczyć się języków orientalnych?

Zastanów się, w jaki sposób lubisz się uczyć? Samodzielnie czy w grupie? Ile chcesz (lub możesz) przeznaczyć na to czasu tygodniowo i czy możesz pozwolić sobie na stałe godziny zajęć, czy w grę wchodzą raczej wyłącznie pory elastyczne? Dzięki temu łatwiej będzie Ci wybrać, jak uczyć się języków orientalnych. Jest kilka propozycji.

• Stacjonarnie w szkole językowej – kurs języków orientalnych w grupie to najlepsza opcja dla osób, które mają problem z mobilizacją. Nauka w grupie motywuje, pozwala na wymianę doświadczeń i częstsze konwersacje, które są szczególnie przydatne podczas nauki języków tonalnych.
• Samodzielnie w domu – samodzielna nauka języków orientalnych to wyzwanie, jednak z pomocą odpowiednio przygotowanych materiałów na pewno będzie łatwiejsza i przyjemniejsza. To dobra opcja dla osób, które preferują naukę w dowolnie wybranym przez siebie czasie i miejscu oraz mają wysoką motywację i samodyscyplinę.
• Online – tutaj w zasadzie można uczyć się na dwa sposoby. Pierwszy sposób: przez Internet w formie zajęć grupowych z lektorem o tej samej porze. Drugi:  kursy online z pomocą materiałów otrzymanych od szkoły językowej (np. podręczników w formie elektronicznej, nagrań audio i video, różnorodnych pomocy językowych czy interaktywnych ćwiczeń). To korzystna opcja dla osób, które nie mają czasu lub możliwości dojeżdżać do szkoły językowej. A także dla wszystkich, które lubią uczyć się samodzielnie w dowolnie wybranym przez siebie czasie i miejscu.

Jaki kurs języków orientalnych wybrać? To zależy od Twojej motywacji, czasu, potrzeby czy zainteresowań. Języki orientalne to doskonały sposób na rozwijanie wszechstronnych zdolności. To także okazja do bliższego poznania kultury i tradycji narodu, który posługuje się danym językiem na co dzień.